W ubiegłym tygodniu rozpocząłem trzyodcinkowy cykl przemyśleń poświęcony roli innowacji w firmie oraz metodom wpływu aktywnego zaangażowania na dochodzenie do organizacji myślącej innowacyjnie. Dzisiaj zapraszam na drugi, przedostatni fragment moich refleksji na ten temat. W artykule proponuję dziewięć subiektywnie wybranych wskazówek (z dużo większej ich ilości), które uznałem za godne polecenia. Trzy pierwsze z nich przedstawiłem tydzień temu, dzisiaj pora na następną porcję. W pierwszej części opisywałem transfer wiedzy, przeszczep innowacji z zewnątrz oraz współpracę z klientem, jako najprostsze metody migracji firm do organizacji myślących innowacyjnie. Kolejne trzy, które opisuję dzisiaj wymagają moim zdaniem odrobiny większego zaangażowania, odwagi i kreatywności, jednak są równie ważne w całym procesie.
Aby lepiej zrozumieć całość tekstu, warto zapoznać się z częścią pierwszą artykułu: Innowacja nie jest kwestią przypadku – część 1.
4 – WSPÓŁPRACA ZE ŚWIATEM NAUKI
Biznes jeszcze nigdy tak bardzo jak obecnie, nie potrzebował pomocy nauki, a nauka pomocy biznesu. Innowacja w ujęciu naukowym często kojarzona jest z wielkimi nakładami na laboratoria badawcze i wieloletnie projekty. Niekiedy również z przerostem formy nad treścią. Obecnie nauka bardzo mocno zbliżyła się do potrzeb biznesu i potrafi w ogromnym stopniu wspomagać wybrane potrzeby firm. Istnieją coraz lepiej wyposażone placówki badawczo-eksperymentalne, które mogą bardzo wydajnie rozwiązywać szereg zaawansowanych problemów, znacznie taniej niż wewnątrz firm. Ale co najważniejsze wielu naukowców tworzy swoje projekty we współpracy z konkretnymi firmami. Współpraca z ośrodkami naukowymi to źródło dostępu do wielu innowacji na poziomie światowym, ale również źródło dostępu do samej wiedzy o innowacjach.
